No Copy

Life as it is

Homo focalisatus

Ik kan ervan genieten met andere mensen aan tafel te zitten. Zeker als hetgeen geserveerd wordt, ook lekker is. Maar evengoed wanneer die mensen er andere gewoontes of visies op nahouden. Want net uit de botsing van ideeën en opvattingen, komen de boeiendste gesprekken tot stand.

Zo had ik onlangs het genoegen een lunch te delen met enkele digital natives. Of tenminste, ze kwamen heel aardig in de buurt. Fascinerend om te zien hoe hun iPhone altijd binnen handbereik is. En hoe veel van wat gezegd of gedaan wordt, meteen de virtuele/digitale wereld wordt ingestuurd.

Sommigen zouden dat onbeleefd vinden, anderen noemen dat vandaag de gewoonste zaak van de wereld. Dat studenten hun gsm tijdens een college moeten afzetten, noemen jongeren (van geest) vreemd, of zelfs onbegrijpelijk. Zelf blijf ik dat toch niet zo onlogisch vinden.

Wie heeft gelijk? Geen idee. Elk standpunt heeft zijn eigen waarheid. Elke observator zijn eigen realiteit.

Die van mij houd ik hoe langer hoe meer eenvoudig. Om te beginnen geloof ik niet in multitasking. Serieel monotasken is volgens mij een betere beschrijving. Toegegeven: ik ben geen vrouw. Toch niet de laatste keer ik keek. Niettemin: multitasking? Ik heb er mijn twijfels bij...

Mijn punt? Ik geloof in focus. In concentratie. Als ik een sigaar rook, dan geniet ik daar graag ten volle van. Als ik een boek lees, dan ben ik van de wereld. Als ik met mijn vader babbel, dan bestaat er heel even niemand anders. Als ik een stukje schrijf, dan hoor of zie ik niets. Als ik mijn werk écht goed wil doen, dan doe ik dat maar beter met mijn volle aandacht.

Noem me het zweverige zentype. Noem me onwaarschijnlijk ouderwets. Maakt mij niet uit. Maar zelfs nuchtere Hollanders geven me gelijk. En een wijsheid van honderden jaar oud: zou daar toch niet een beetje waarheid in zitten?

Anderzijds: ik geloof evengoed in evolutie. Misschien maak ik wel deel uit van een uitstervende soort. De homo focalisatus. Of zoiets. Nooit gedacht dat ik me nog met de dodo verwant zou voelen...

UPDATE

Zie je wel... Zelfs de wetenschap geeft me gelijk. Tot twee keer toe:

Multitasker blinkt vooral uit in irrelevantie

Divided Attention

[via x, y of einstein]

Nieuwe interface

Typepad heeft een nieuwe interface. Toch maar even testen. Wie weet brengt dit wel nieuw leven in de blogbrouwerij...

zin en onzi(j)n van dank

drie maal drie plus twee: dat is de titel
al schrijft die p het dan niet met letters
maar als je't mij vraagt is dat een detail

't gaat over de zee, dan over ketters
maar altijd weer doorwrocht, en hoe... amai
zo'n onzijn produceren klinkt mak'lijk

doch helaas, zelfs plassen in een email
pot zonder lawaai is met wat geluk
eenvoudiger dan dit soort gekriebel

hoe dan ook: heel erg bedankt s en p
voor het geschenk - ik ben er echt blij mee

EuroBlog Social Media Awards 2010

Long time no post... But since this event is worth every little push it can get: please read and spread the word!

Euprera is launching the EuroBlog Social Media Awards 2010 to showcase
the work of Europe's best PR students and researchers.

The three award winners will be invited to collect their awards,
including a 250 euro cash prize, at the Euprera Spring Symposium in
Ghent, Belgium Feb 25-27, 2010. The awards panel is chaired by one of
the world's leading PR bloggers, Neville Hobson.

We want to showcase the work of people who are using social media to
discuss and develop new ideas about PR and communication, from
students just beginning to explore these exciting new areas through
their first blog to experienced researchers who are breaking new
ground in theory and practice.

Anyone who wants to be involved will have their blog listed on the
Euprera SMA website (http://publicsphere.typepad.com/euprerasma) which
we hope will bring them lots of new visitors.

Here's what we want you to do:

Please involve your students, involve your colleagues.
Blog about the awards, linking to
http://publicsphere.typepad.com/euprerasma
Use Twitter and Facebook to spread the word - follow @euprera on
Twitter and Retweet messages using the tag #euprerasma .

If you have any questions, please contact Philip young
([email protected]). 

Er zijn van die momenten

Er zijn van die momenten in het leven dat de dingen die écht belangrijk zijn, komen bovendrijven. Bizar dat ze soms met veel tegelijk de kop opsteken.

Dezer dagen, nou ja, weken of zelfs maanden beleef ik van die momenten. Hoelang dat nog zal duren, weet ik niet. Intussen probeer ik me doorheen het drijfhout van het leven een weg te banen. Excuus als ik daarom regelmatig afwezig ben, letterlijk of figuurlijk. Er zijn nu eenmaal van die momenten...

Omdat het alweer lang geleden is...

... toch nog eens een post op deze blog. Geheel in de sfeer van de verkiezingen:

By the way, vind je ook niet: blogging is so very 2004. Microblogging lijkt nu je van het. Eerlijk gezegd houd ik er wel van, al is het maar omdat het mijn luiere kant prima uitkomt... :-)

(R)evolution

Read in the 'Weekbode' (a local paper, freely translated as the Weekly Messenger) of Friday 10 April 2009: "Malak is the first child of Nissring Dahabra and Jalal Mohamad, living in Burg 53/3 in Torhout. The girl was born on Thursday 2 April at St Rembert hospital." Just a small item, nicely tucked away inside the paper. Another one from the same edition: "Achiel Cuylle and Rudy Onraedt sealed their three-year relationship with a wedding. They are currently living in Edewallestraat 21 in Handzame."

No big deal, you'll probably think. And you're right: normally this is not a big deal. But still, both items made me smile. After all, let's face it: the part of the world where I live is not exactly the most metropolitan of regions on the planet. Not that we are living beyond the 'End of civilisation' sign (we have internet and digital tv, imagine that), but we are not exactly at the apex of an 'everything goes' mentality either.

Not that I mind that much. At least not anymore. There used to be a time I couldn't get away from the stifling atmosphere of small town West-Flanders. Nowadays I almost welcome the slower evolution into these postmodern times. A gay marriage and the everyday context in which a small 'new Belgian' is introduced to the world being subtle signs of it...

Change does not always come through big events, nor is it only to be discoverd in massive newspaper headlines. Sometimes the biggest changes are found in smaller print too.

Not finished

I am so looking forward to my retirement. Yes, already... I just can't wait:

Hat tip to my colleague Jacques A., who's almost there...

Fluitend door het leven

De helm nonchalant boven op het hoofd. De obligate pet, de postpuberale pukkels. De stoere sigaret wat onhandig tussen de dunne vingers. Ik herken het deuntje dat hij probeert te fluiten niet meteen. Zijn schichtige blik doet me even opkijken.

Toegegeven, ik ben er niet trots op. Maar ik slaag er toch niet meteen in de beelden uit mijn geestesoog weg te zappen. Kim De Gelder. Ach, niet onnozel doen. Het is toeval dat die snotneus hier rond de buitenschoolse opvang hangt. Hij wacht gewoon op een  maat, of op zijn lief...

Iedereen beroemd. Of iedereen verdacht? De media als personage uit een Asterixverhaal. De intrigant, weet u nog? Het ene moment pleit een hoofdredacteur ervoor om met nuance het geval K te coveren en laat het vervolgens breed uitsmeren in zijn krant, pagina's na elkaar. De oproepen om datgene te doen wat men blijkbaar al lang niet meer kan laten. De ontkenning van de verslaafde.

Vorige week nog fietste ik vrolijk fluitend door de platte polders van de Westhoek. Een lichte bries in de rug, de zon zacht en zalig in het gezicht. Niets kon mijn vroegtijdige lentelichtheid verstoren. Tenzij mijn eigen domheid, zo bleek... Ken je dat? Fm-radiootje op de gsm? Oortjes in en fietsen maar?

Wachten tot het nieuws dat amper tien minuten later zou beginnen kon niet. Speciaal nieuwsbericht met Trui Demaré. Winnenden is intussen in het collectief geheugen gegrift. Dankzij de vele uren en talloze pagina's media-aandacht die ook al zijn gevolgd.

Fluitend door het leven gaan... Je moet er verdomme hard je best voor doen.